Nadat Limburg, de Ardennen en Luxemburg en het Sauerland is het wederom gelukt om een nieuwe en leuke locatie te vinden voor ons jaarlijke fietsweekend, namelijk Gerolstein in de Eifel. Op en nabij 24 mei vertrokken 22 Gesneuvelden in de richting van de Duitse heuvels, om de conditie weer eens een beetje op te vijzelen of natuurlijk gewoon een beetje te leuteren met je oude Skeuvelmaatjes.

De voorspellingen voor het weer waren net als vorig jaar niet al te best, maar we hadden allemaal veel kleren en regenjassen mee. Het voordeel was weer dat je niet kon zien wie er lang niet had gefietst, want er was dit jaar geen stoflaagje op de fietsen te bekennen.

Bekijk hier een korte video impressie:

 

Bekijk alle foto's hier >>

Woensdag

Een kleine groep van ervaren fietsers kwam al ´s middags aan. Zij waren namelijk al eerder meegeweest en wisten dat je op tijd moest zijn om een lekker bed uit te kunnen zoeken. Er werd al een klein rondje gereden, hoewel dit klein niet voor iedereen hetzelfde inhield. Ester ging als echte bikkel lekker mee met het groepje van o.a. Karin, Rudo, Johan, Mark. Terwijl Maartje, Joris, Robert en Marjan het eten aan het klaarmaken waren, kwamen de doornatte fietsers twee uur later weer terug. De trend voor het weekend was hiermee gezet.

In de loop van de avond druppelden langzaam maar zeker de andere Gesneuvelden binnen. Zoals altijd waren er mensen die nog om 1.00 uur aankwamen, maar er waren gelukkig nog genoeg bierdrinkers om hen op te vangen en naar de overgebleven stapelbedden te wijzen. Dit leverde midden in de nacht soms nog wat tumult op in de verschillende huisjes.

 

Donderdag

Donderdag was voor de meesten de eerste echte fietsdag. De organisatie had er zelfs voor gezorgd dat iedereen voorzien was van een aantal kaarten op A3 formaat.

In de lauwe fietsgroep namen Bart, Joris, Gabriel, JanWillem, Robert, Maartje, Cor en Marjan plaats. Daarmee misten wij nog enkele vaste waarden in onze ploeg. Ester sloeg een dagje over, omdat zij al zo lekker op woensdagavond achter de snellen aan was gejakkerd, en Marga was nog niet gearriveerd. Wij togen op pad in de regen. Na een kilometer of vijftien, waarbij het alleen maar harder begon te regenen, begonnen de eerste stemmen al op te gaan om een pauze te houden, maar we rekten het toch nog eventjes. Halverwege de tocht zagen we een uitnodigende bordje van een hotel. Daar wilden we wel eens even een lekkere versnapering gaan halen.

Het hotel bleek behoorlijk wat hoger te liggen dan gepland maar de moeite werd ruimschoots beloond want niet alleen vonden ze het niet erg dat er acht druipende fietsers binnen kwamen, de keuken werd ook nog eens speciaal voor ons opgepord om wat eten klaar te maken. Er werden allerlei lekkere soepen en zelfs broodjes kroket voor ons opgediend. Om zoveel mogelijk natte bilafdrukken op hun stoelen te krijgen, werden we steeds heen en weer gestuurd tussen de tafel waar ons eten werd geserveerd en de luie stoelen bij de open haard waar we op konden drogen. De sokken werden hier gedroogd en door een enkeling werd er zelfs een biertje genuttigd. We zaten er zo lekker, we kwamen er bijna niet meer weg en wilden al gaan bellen om ons door de auto´s op te laten halen. Uiteindelijk lukte het toch om weer op de fiets te komen en intussen was het ook iets minder hard gaan regenen. Na zo´n 40 km kwamen we zuruck bij onze huisjes. ´s Avonds werd er bijgetankt met het speciaal bijgehaalde bier en werden tot diep in de nacht allerlei competities uitgevochten.

 

Vrijdag

Op vrijdag reed onze lauwe groep één van de meest barre tochten ooit. Toen we wakker werden, viel de regen al met bakken uit de hemel, maar vol enthousiasme reden om half 11 de eerste fanatiekelingen al op en neer over de heuvel voor onze huisjes. Dat leverde enige tijd later de gewenste activiteit op, sommige mensen schrokken op, klokten hun koffie naar binnen en trokken hun fietskleren aan. Er werd vol verwondering besproken dat je normaal in Nederland echt niet gaat fietsen als er regen voorspeld is, laat staan als het keihard aan het regenen is als je weggaat. Dit bespraken we terwijl we in de stromende regen stonden te wachten op de laatste tandenpoetsers.

Iets na elven vertrok als eerste de lauwe groep, deze keer bestaande uit negen man (Bart, Frank, Marga, Ester, Maartje, Joris, JanWillem, Gabriel en Marjan), met in de volgauto Robert. Na een afdaling belandden we in Gerolstein, waar we al snel berg op togen. We werden in deze bikkelpoging vastgelegd op video door Robert. Helaas bleek de weg te eindigen bij een kazerne, waar we niet verder konden. We konden dus weer rechtsomkeert maken en naar beneden afdalen. De toon van de dag was gezet, hoewel we dat toen nog niet beseften.

In Gerolsteincity schudden we al snel per ongeluk Robert in de volgauto af, omdat we over een fietspad gingen. Het fietspad stuurde ons in diverse richtingen, waaronder meerdere bonusklimmetjes, steeds eindigend in een doodlopende straat. Intussen hadden we zo'n 20 km op de teller en begonnen we enigszins chagerijnig te worden. Het leek niet onze dag te worden, dus besloten we terug te gaan en lekker bij de open haard te gaan zitten. Maar dat bleek nog niet zo makkelijk. We vonden een leuke beklimming door het bos. De weg ging na een paar kilometer echter over in een zandweg.

Enthousiast mountainbikten wij verder, maar we kwamen helemaal geen bordjes tegen. In de tijd die het Marga kostte om haar band te plakken, zocht Bart de weg en vond hij allerlei luchtspiegelingen vol pannenkoekenhuisjes en heerlijke terrasjes in de zon. Uiteindelijk vonden we gelukkig een richtingaanwijzer naar een dorpje. Het pijltje wees alleen beide kanten op, dus we kozen rechts. Tijdens deze steile afdaling vol kuilen en stenen, kilometers lang, besloot Maartje om een fijne wandeling te maken. Intussen reden de anderen extra rondjes helling op en helling af, op de asfaltweg die we intussen gelukkig gevonden hadden. Toen moesten we nog een kilometertje of tien en enkele stevige hellinkjes naar huis, wat de teller toch op een totaal van 50 km wist te brengen. Dit konden wij weer bijschrijven in onze excel-sheet. Op de laatste klim werden we nog toegetoeterd en werden er biertjes uit het raam toegestoken door Robert, Monique, Anne, Cor en Frank, die ons vol enthousiasme en applaus binnenhaalden. En toen we later, gedoucht en gevoederd met koffie en/of bier bij de open haard zaten, vonden we het toch een mooi stoer avontuur.

Omdat sommige mensen een druk leven leiden vol met andere verplichtingen, was dit de laatste avond dat we met z'n 22-en waren.

Daarom werd er gezocht naar een restaurantje om uit eten te gaan. De gemakkelijkste oplossing bleek de "kantine" van het bungalowpark te zijn. Zo hoefde er niemand de bob te zijn en konden we lekker wandelend op weg naar de soep, schnitzel en ijsjes. En natuurlijk naar de lekkere halve liter biertjes.

Na afloop van de maaltijd werden er bovendien nog verschillende spelletjes uitgevochten in de spelletjeshal.

 

Zaterdag

Op zaterdag regende het nog steeds, hoewel het niet meer zo erg met bakken uit de hemel viel als donderdag en vrijdag. Er waren niet veel mensen die nog echt droge kleren hadden, maar wat maakte het uit... de schoenen, zweetshirtjes en regenjasjes zijn na een tijdje toch weer net zo kleddernat.

Deze dag werd van tevoren goed de kaart bestudeert, om grappen met doodlopende straten of extra (ongewenste) lusjes te voorkomen. Een aantal mensen waren afgehaakt en gingen lekker shoppen of in het zwembad liggen of gewoon een beetje koffie drinken in het huisje. Wel was vandaag de eerste dag dat Frank ging fietsen! Na twee dagen had hij eindelijk zijn fiets uit de auto gehaald en ging het toch uiteindelijk gebeuren.

De lauwe groep reed vandaag een rondje met mogelijkheid tot een extra lusje. We namen de mountainbikers Ilse en Hessel op de heenreis mee. Na een lange klim naar Salm lieten wij ze in het bos achter, waar ze lekker door de modder konden gaan ploegen. Wij gingen verder met ons rondje, maar bij sommigen waren de benen toch wel een beetje zwaar en ging het allemaal niet meer zo soepel. Zij keerden dus terug terwijl wij nog een extra lusje deden. Zo konden we wederom 50 kilometers bijschrijven in onze excel-sheet! De snelle groep reed op deze dag geloof ik wel 120 kilometer.

Na al deze fietsavonturen vonden een aantal mensen het wel welletjes, en ging de fiets alvast in de auto. Er werd weer flink wat hout opgestookt om de huisjes tot echte sauna's te verheffen. Vooral Gabriel was hier goed in, in zijn huisje werd dan ook alleen maar lammig op de bank gelegen, zoals het een echte sauna betaamd. De verloren energie werd aangevuld met een flinke lading pasta en sla. Er werd steeds in twee huisjes gegeten omdat het anders wel erg vol zou worden. 's Avonds werden er heel veel potjes Take5 gespeeld, wat tot grote hilariteit leidde onder de medespelers. De zakken chips gingen in recordtempo leeg en ook de voorraad wijn werd nog aangesproken, omdat alle bier alweer verslonden was.

 

Zondag

En op zondag scheen dan voor het eerst de zon toen we ontwaakten! Helaas waren onze kleren natuurlijk wel nog steeds doorweekt. De meesten hielden het dus voor gezien.

Er was nog een groepje met echte fanatiekelingen die voor een extra rondje gingen, om een ultieme hoeveelheid kilometers in hun excel-sheet bij te kunnen schrijven natuurlijk. Sommige anderen gingen gewoon opruimen, inpakken en naar huis.

Ondanks de regen was het toch een gezellig en zeer geslaagd fietsweekend. En vergeet niet om volgend jaar met Hemelvaart alvast vrij te houden in je agenda, want dan gaan we natuurlijk weer!